สวัสดีครับ เพื่อนๆ ชาวแบงคอคแวนการ์ดทุกคน คผมคิดถึงทุกคนมากนะครับ ช่วงนี้ผมมาเรียนปริญญาโท จึงทำให้มีเวลาน้อยลง แต่ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับการที่ต้องรอเวลาให้ ความช่วยเหลือจากชาวแบงคอกแวนการ์ด ที่ชัยนาท นั้นดำเนินไปอย่างมีทิศทางที่ควรจะเป็น เวลาผ่านไปรวดเร็ว ผมยังจำวันที่คุณมล หนึ่งในอาสาสมัครช่วยเหลือผู้ประสบภัยปี 2555 ที่เรารู้จักกันว่า อยากให้ได้พบกับคุณไมเคิล และคุณคริสติน โดยเรานัดเจอกันที่ศูนย์อาหาร Central World ชั้น 7
ผมขอบคุณ คุณมล มากๆ ที่ได้แนะนำเพื่อนชาวต่างชาติให้ได้รู้จัก เป็นกัลยาณมิตรที่มีน้ำใจงามกับคนไทยมาก ผมตื่นเต้นมากนะครับ ผมดูพวกคุณในทีวี ดูข่าว เห็นความตั้งใจที่พวกคุณทำเพื่อคนไทย ที่ได้รับความเดือนดร้อนจากมหาอุทกภัย และที่ตื่นเต้นไม่แพ้กันก็คือ ผมสื่อสารภาษาอังกฤษได้แย่มากๆ ต้องขอบคุณ คุณมล อีกครั้งที่เป็นล่ามให้อย่างดี ทำให้การสนทนาระหว่างเราไปด้วยดี แฮปปี้ๆ กันทุกคน
นับจากนั้นมาที่เราพบกันวันแรก 21 กุมภาพันธ์ 2555 เราก็ได้ร่วมกิจกรรมช่วยเหลือผู้ประสบภัยร่วมกันที่จังหวัดชัยนาทอย่างต่อเนื่อง ผมได้เห็นความร่วมมือของชาวแบงคอกแวนการ์ดแล้ว เป็นปลื้ม ดีใจแทนคนไทย ที่มีชาวต่างชาติมากมายทำเพื่อพวกเขา เศร้าใจที่เห็นคนไทยที่มีอำนาจมากมายที่เอาเปรียบคนไทยด้วยกันเอง ทำร้ายกันเอง
ผมอยากบอกพวกคุณ ชาวแบงคอคอวนการ์ดว่า ผมประทับใจกับน้ำใจ และความร่วมมือของพวกคุณมากที่สุด เท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะมีต่อเพื่อนได้ ในใจระลึกเสมอว่า หากตัวผมจะสามารถช่วยอะไรได้บ้างผมก็ยินดี สามารถขอความร่วมมือจากผมได้ตลอดเวลาเท่าที่จะเห็นว่าผมจะสามารถช่วยได้ครับ
เมื่อผมได้รับการเข้าดูวีดีโอครบรอบ 1 ปี ของการร่วมตัวกันเช็ดกระจกแล้วมีโครงการมากมายไปช่วยเหลือผู้ประสบภัย ผมก็ตั้งใจทันทีว่า จะต้องเขียนจดหมายถึงทุกคน 1 ฉบับ เพื่อขอบคุณและระลึกถึงความตั้งใจช่วยเหลือสังคมของชาวแบงคอกแวนการ์ด ครับ
ผมอยากจะบอกเพื่อนๆ นะครับว่า ผมก็เป็น BangkokVanguards ด้วยนะครับ
จากคนไทยอีกคนที่รับรู้ถึงความตั้งใจของคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญร่วมกันแสดงความคิดเห็นกับจดหมาย หรือลองเขียนจดหมายของคุณไว้ให้ได้อ่านบ้างก็ษได้นะครับ