ฉบับที่ 21: ถึงพี่ตุ้ย ตรีรัตน์ กาญญจนาคม

เขียนที่บ้าน

วันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ.2558

สวัสดีครับพี่ตุ้ย ตรีรัตน์ กาญจนาคม

ตลอด 14 ปีที่ผมไม่เคยรู้จักหน้าตาหรือแม้แต่ชื่อว่าใครเป็นคนพบเจอผมคนแรกขณะหลังเกิดเหตุรถพลิกคว่ำบนถนนรัตนาธิเบศร์ จนวันหนึ่งก่อนวันฉลองมงคลสมรสของผมกับคุณเจี๊ยบ พี่ตุ้ยก็ติดต่อมาผ่านอากู๋ทาง facebook (ต้องให้เครดิตเพราะเป็นสื่อกลางจริงๆ) จนในที่สุด ผมได้พูดคุยกับพี่ตุ้ย และเรียนเชิญมาร่วมงานแต่งของผม โดยเชิญพี่ตุ้ยขึ้นพูดเป็นท่านสุดท้ายในคืนวันงาน

ผมรู้สึกดีใจมาก รู้สึกกับพี่ตุ้ยมากกว่าคำขอบคุณ ผมรู้สึกถึงความสมบูรณ์แบบในคืนวันฉลองมงคลสมรสมาก รวมถึงการที่พี่ตุ้ยได้รับรู้ถึงเรื่องราวชีวิตของผมหลังจากที่พี่ตุ้ยช่วยชีวิตจนได้มาแต่งงานกับเจี๊ยบ ให้พี่ตุ้ยได้ทราบว่าชีวิตคนหนึ่งคนที่พี่ได้ช่วยไว้นั้นได้เข้มแข็งและเติบโตมาตลอด 14 ปี ได้ช่วยเหลือผู้คน เป็นอาสาสมัครในงานต่างๆ เหมือนพี่ได้ช่วยคนอื่น และช่วยผม ครับ



ผมขอขอบพระคุณพี่ที่ได้ช่วยเหลือคนไม่รู้จักกันมาก่อน จิตอาสาที่พี่มี ที่ได้ทำมาตลอด ผมขอให้พี่มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ให้พี่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นไปเรื่อยๆ ขอให้ครอบครัวพี่มีความสุขมากๆ

จากรุ่นน้องและคนที่พี่ให้โอกาสอีกครั้งครับ

ขอบคุณครับปรีดา ลิ้มนนทกุล
ผู้ทุพพลภาพมืออาชีพ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เชิญร่วมกันแสดงความคิดเห็นกับจดหมาย หรือลองเขียนจดหมายของคุณไว้ให้ได้อ่านบ้างก็ษได้นะครับ


บทความที่ได้รับความนิยม 10 อันดับแรก