ฉบับที่ 17 : ถึงพี่เอ๋อ ปรเมศวร์ มินศิริ (กระปุกดอทคอม) และพี่ปุ้ม (ภรรยาพี่เอ๋อ) (ครั้งที่ 2)

พิมพ์ที่บ้าน

วันศุกร์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ.2554

สวัสดีครับ พี่เอ๋อ ปรเมศวร์ มินศิริ และพี่ปุ้ม (ภรรยาพี่เอ๋อ)

ในช่วงเหตุการณ์อุทกภัยใหญ่เมื่อช่วงปลายปี พ.ศ.2553 ที่คนไทยพร้อมใจอาสาช่วยเหลือผู้ประสบภัย จากสื่อต่างๆ ที่ออกมามากมาย เป็นการแสดงพลังของมวลชน ยืนยันความเป็นคนไทย ที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน ในอดีตผมยังจำเรื่องราวของการเกิดความสูญเสียตอนสึนามิถล่มภาคใต้ได้ วันนั้นกับวันนี้ สสำหรับตัวผมต่างกันทางความรู้สึกอย่างสิ้นเชิง วันนั้นผมช่วยใครไม่ได้ ความสามารถทใี่มีอยู่เป็นศูนย์ แต่วันนี้ผมได้มีโอกาสเป็นอาสาสมัคร ทำงานช่วยเหลือผู้อื่นผ่านเทคโนโลยี ร่วมทั้งได้ก่อตั้ง "อาสาสมัครคนพิการช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติ" (Disaster Relief PWD Volunteer) และที่ผมทำได้ ช่วยเหลือผู้อื่นได้ เพราะพี่เอ๋อ ให้โอกาส

วันที่ผมดูทีวี แล้วได้แต่นึกว่า คนพิการรุนแรงอย่างผม จะช่วยผู้ประสบภัยได้อย่างไร ผมก็ได้รับโทรศัพท์พี่เอ๋อ ว่ามีงานอาสา ช่วยผู้ประสบภัย ผมจะช่วยได้หรือไม่ ผมตอบทันทีแบบไม่คิดมากเลยว่า ทำครับ แล้วลงมือทำเดี๋ยวนั้นทันที คือ การทำบล็อกระดมเงินทุนซื้อเรือ ซึ่งได้รับการตอบรับดีมาก สามารถระดมเงินลงขันบริจาคได้ภายใน 2 วัน

ทำให้ได้ทำบล็อกเกี่ยวกับการระดมทุนต่อมาเรื่อยอีกหลายครั้ง เช่น

ผมจึงอยากเขียนจดหมายถึงพี่เอ๋อ ว่าขอบคุณพี่มากๆ ครับ และที่ลืมฝไม่ได้ คือ พี่ปุ้ม ภรรยาพี่เอ๋อ ที่เป็นทัพหลัง คอยสนับสนุนพี่เอ๋อ ผมคิดเสมอว่า การอยู่รวมกันเป็นครอบครัวน้น ผู้ชายจะประสบความสำเร็จในการทำงานหนักใดๆ นั้น คู่ครองทใี่ให้การสนับสนุน เป็นปัจััยสำคัญที่จะประสบความสำเร็จได้ ผมจึงขอขอบคุณทั้ง 2 ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

จากคน (พิการ) อาสา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เชิญร่วมกันแสดงความคิดเห็นกับจดหมาย หรือลองเขียนจดหมายของคุณไว้ให้ได้อ่านบ้างก็ษได้นะครับ


บทความที่ได้รับความนิยม 10 อันดับแรก