จดหมายที่ผมต้องการส่งให้กับผู้คนมากมายที่ผมอยากส่งให้จากใจครับ

ฉบับที่ 21: ถึงพี่ตุ้ย ตรีรัตน์ กาญญจนาคม: สวัสดีครับพี่ตุ้ย ตรีรัตน์ กาญจนาคม ตลอด 14 ปีที่ผมไม่เคยรู้จักหน้าตาหรือแม้แต่ชื่อว่าใครเป็นคนพบเจอผมคนแรกขณะหลังเกิดเหตุรถพลิกคว่ำบนถนนรัตนาธิเบศร์ จนวันหนึ่งก่อนวันฉลองมงคลสมรสของผมกับคุณเจี๊ยบ พี่ตุ้ยก็ติดต่อมาผ่านอากู๋ทาง facebook (ต้องให้เครดิตเพราะเป็นสื่อกลางจริงๆ) จนในที่สุด ผมได้พูดคุยกับพี่ตุ้ย และเรียนเชิญมาร่วมงานแต่งของผม โดยเชิญพี่ตุ้ยขึ้นพูดเป็นท่านสุดท้ายในคืนวันงาน .....อ่านต่อ

ฉบับที่ 20 : ถึงเพื่อนๆ BangkokVanguards ทุกคน : สวัสดีครับ เพื่อนๆ ชาวแบงคอคแวนการ์ดทุกคน คผมคิดถึงทุกคนมากนะครับ ช่วงนี้ผมมาเรียนปริญญาโท จึงทำให้มีเวลาน้อยลง แต่ก็เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับการที่ต้องรอเวลาให้ ความช่วยเหลือจากชาวแบงคอกแวนการ์ด ที่ชัยนาท นั้นดำเนินไปอย่างมีทิศทางที่ควรจะเป็น เวลาผ่านไปรวดเร็ว ผมยังจำวันที่คุณมล หนึ่งในอาสาสมัครช่วยเหลือผู้ประสบภัยปี 2555 ที่เรารู้จักกันว่า อยากให้ได้พบกับคุณไมเคิล และคุณคริสติน โดยเรานัดเจอกันที่ศูนย์อาหาร Central World ชั้น 7 .....อ่านต่อ

ฉบับที่ 19 : ถึงอาจารย์ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม : ผมเป็นคนพิการรุนแรงทุพพลภาพที่ทางร่างกาย ผมได้มีโอกาสมาทำงานด้านอาสาสมัคร โดยก่อตั้งกลุ่มอาสาสมัครคนพิการช่วยเหลือผู้ประสบภัย ขึ้นมา โดยทำงานผ่านระบบไอทีในการให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัย จนทำให้ผมได้มีโอกาสร่วมงานประชุมที่มีอาจารย์ไพบูลย์เป็นประธาน 3 ครั้ง ทุกครั้งอาจารย์ก็จะให้คำแนะนำเหล่าบรรดาอาสาสมัคร ทุกครั้งอาจารย์จะให้กำลังใจพวกเราเสมอ .....อ่านต่อ